Bij Enver hebben we veel verschillende hulpvormen, expertises en kennis in huis. Met elkaar zetten we ons dagelijks in om kinderen, jongeren en gezinnen te ondersteunen. Om een inkijkje in ons werk te geven delen we blogs geschreven door onze hulpverleners. Onderstaande blog is geschreven door een van onze systeemtherapeuten.
Enver staat als organisatie midden in de maatschappij. Veel ontwikkelingen gaan de jeugdprofessionals en cliënten niet voorbij, zoals ook het seksueel grensoverschrijdend gedrag bij de talentenshow The Voice of Holland. Het nieuws sijpelde in meerdere of mindere mate de gezinnen binnen en gaf hiermee soms de mogelijkheid om lastige onderwerpen bespreekbaar te maken.
Zo gaf het een vader de woorden om dit met zijn dochter bespreekbaar te maken door haar te zeggen dat als zij ooit ‘zoiets’ had meegemaakt, ze altijd bij hem terecht kon.
Grip
Hiermee creëerde hij ruimte om het misbruik bespreekbaar te maken wat op dat moment alleen nog maar werd getoond door haar ambivalente houding ten opzichte van eten. Als er zo’n groot thema is waar je geen grip op hebt, dan zijn je uiterlijk en gewicht soms een manier om nog ergens invloed op te hebben. De dagelijkse discussies over eten gaven al zoveel strijd dat nog een thema erbij teveel van de draagkracht van dit gezin zou vragen. Zoals de vader voor zijn dochter wilde zorgen, zo zorgde zij voor haar vader en vertelde het niet tegen hem, maar tegen een schoolmaatschappelijk werker.
Backstage
In de veiligheid van de gesprekskamer kon zij de situatie stapje voor stapje vertellen. Geen verhaal over wat zich allemaal op het podium in de schijnwerpers afspeelt; de buitenkant die we graag laten zien en waar we grip op denken te hebben. Maar wat er backstage gebeurde; in de douche bij The Voice of in haar geval in het fietsenhok op school. Een verhaal dat zoveel meiden, maar ook jongens zullen herkennen. Een verhaal over de binnenkant; twijfel, schuldgevoel, willen vergeten, maar ook over doorzettingskracht en moed.
Applaus
De schoolmaatschappelijk werker wist dat haar vader hiervan op de hoogte gesteld moest worden, maar wilde geen overhaaste acties inzetten. In vertrouwen heeft zij de grenzen van dit meisje gerespecteerd en haar tempo gevolgd. Beetje bij beetje heeft dit meisje iets losgelaten aan haar vader. Over hoe zij zich voelt, hoe eten een probleem voor haar is en uiteindelijk over wat er in het fietsenhok gebeurd is.
De vader heeft de schijnwerpers op het onderwerp gezet, de schoolmaatschappelijk werker was haar coach, maar het meisje zelf verdient het echte applaus.